Sol yumruğu başından yekə şair dostlarıma həsr edirəm

 
Bəlkə də ən böyük arzuları bal arısını öpməkdi
Bir şıltaq qız dilindən şeirlərini eşitmək onlarçün xoşbəxtlikdi.
Nəyi var bu yetimlərin?
Qürurludurlar?
Yalandı.
Qürurları bir cüt ala göz qarşısında aciz qalandı.
Düşüncələri anormal olsa da, normal qucağa ehtiyacları var.
Nəyi olmasa da ehtiyacları var,
Şair olan gündən ailələrinə xəyanət ediblər.
İndi toxunduqları yerdən "hamilə” qalırlar.
Sonra şeirlərini sakitlikdə "doğurlar”.
Eynən bioloji doğuş kimi
Ahlarını pıçıltılarla boğurlar,
Bu zaman heç də analardan az əziyyət çəkmirlər,
Ana bətnində gəzdirdiyi tək onlar da qəlbində gəzdirir böyüdür şeirlərini.
Mamaçaları qaranlıq gecələr.
Bəzilərinin şikəst doğulacağından qorxub çarəni "obort”da görürlər,
Onları Feysbuk qəbirstanlığında status qəbirlərində gömürlər.
Birini sağlam doğurlar, birini xəstə,
Biri bir əsr yaşayır, biri bir həftə.
Hə, övladlarının atası da var: Cəmiyyət.
Odur ki, "zorlamayın” şairləri
ki, övladlarının adı olmasın Əziyyət, Xəyanət, Nifrət!
Olsun Duyğu, Sevgi, Əmanət. 

                                                Sərdar Tağıyev 12. 2011

Kulis.az