İnsanın sirkdə oynada bilmədiyi yeganə heyvanlar. Bəlkə öznüzü "qoyun” yerinə qoymusuz, bəlkə də bu da bacarıqdır Qoyunlar...qoyunlar! siz qurbansıznız. Həm də ən uyğun qurban. Mələklərin gətirdiyi heyvan. Qoyunlar, işindən qovulan yüzlərlə insanın ümid yeri. Bütün qazandıqlarını itirən insan sizə pənah gətirər. Aparar sizi sığınar dağ döşünə. O, sizi qoruyar canavardan, acdan, siz onu ehtiyyacdan. O,sizə ot verər siz ona süd, ət. Qoyunlar...qoyunlar! İnsanlar "altınızdan bulaq içərlər, üstünüzdən xırman biçərlər". Arxanızdan sükan arxasına keçərlər. Sonra sizə "qoyun”, sahibinizə "çoban” deyərlər Qoyunlar...qoyunlar! Bir vaxtlar sizi dövlət bayrağına kimi qaldıran babalar, elə sizi də bizim kimi bölüb, Eyni ananın balası olsanız da, yarınız qoç dogulursuz, yarınız qoyun; Aranızda uçurum var. Necə ki, bizi bölüblər: KİŞİLƏR-ARVADLAR. Hə, lap yadımdan çıxmışdı, bizim ağıllı övladlarımız da "quzu kimi" olurlar.
